Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Ἑλλάς, ἡ μήτηρ τοῦ Πολιτισμοῦ!



                     Ἑλλὰς εἶναι ἡ μήτηρ τοῦ Πολιτισμοῦ!


    «Ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἡ μήτηρ τοῦ Πολιτισμοῦ παρελθόντος καὶ μέλλοντος», εἶπεν ἡ Μήτηρ τοῦ Παντὸς Δώρα, ἡ φέρουσα τὰ Δῶρα τοῦ Λόγου, Θεοῦ τῶν Ἑλλήνων!
    Ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἡ Ὑπερούσιος Χώρα τῶν Τέκνων τοῦ Λόγου, τῶν Διογενῶν, ἡ ὁποία κατέρχεται καὶ τοῦτο οὐδεμία ἀνθρώπινη δύναμις δύναται νὰ τὸ ἀναχαιτίσῃ ἢ ἁπλῶς νὰ τὸ παρεμποδίσῃ!
    Ὁ Πολιτισμὸς εἶναι ἡ ἐκπνοὴ τοῦ Ἕλληνος, ἡ ὁποία ἀναδύεται μέσα ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο Φῶς τοῦ Λόγου καὶ ἐκδηλοῦται ὡς Ἀπολλώνιος Τρίπους, ὅστις δηλοῖ, δεικνύει καὶ παραπέμπει ἐν ταυτ εἰς τὸ Ὡραῖον, εἰς τὸ Ἀληθές, εἰς τὸ Ἀγαθόν!
    Πρὸς αὐτὰ δέον ὅπως στραφῇ πᾶσα ἀνθρωπίνη συνείδησις διὰ τὸν ἐξανθρωπισμὸν αὐτῆς! 
Ἡ ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ κλεῖδα, διὰ τὸ Ἔργον αὐτό, εἶναι ἡ Ἑλληνὶς Φωνή, τὸ φώνημα τοῦ Λόγου!
    Ὁ Πολιτισμός Ἡμῶν, τὸ πολιτικὸν Ἄθλημα τῶν Ἑλλήνων, πραγματοῦται καὶ ἐγκαθιδρύεται εἰς τὸ μέτρον ἐπιτεύξεως τοῦ «κοινωνεῖν - ἀληθεύειν», κατὰ τὴν στοχαστικὴν ἔκφρασιν Γιανναρᾶ.
    Κατὰ τὴν εὐτυχὴ περίοδον τῶν ὄντως Σχολείων τῆς Ἑλλάδος, ὅπου τὸ Σχολεῖον ἦτο καὶ λειτουργοῦσε ὡς Παιδαγωγὸς Ἀρχή, τὰ παιδιὰ τῆς Κοινωνίας τῶν Ἑλλήνων Πολιτῶν μάθαιναν γράμματα!
Αὐτὸ σήμαινε καὶ σημαίνει παιδαγωγίαν Ἕλληνος ἤτοι προσώπου «καλοῦ κἀγαθοῦ»!
Εἰς τὸ πρόσωπον αὐτό, ἡ παιδαγωγία χωρεῖ πρωτίστως διὰ τῆς Ἐθνικῆς καὶ Πατριωτικῆς Συνειδήσεως Ἤθους Καλοῦ, Δικαίου καὶ Ἀγαθοῦ, ἀναδεικνύον Τέκνα Φωτός, Πολῖτες - Ὁπλῖτες Ἥρωες καὶ Ἡρωίδες Μητέρες, Παιδιὰ τῶν Ἑλλήνων, τῆς Ἑλλάδος τὰ Παιδιά!
    Διὰ τὴν κακοποίησιν τῆς Γλώσσης μας, διὰ τῶν ἐκπαιδευτικῶν μεταρρυθμίσεων ἀνιέρων κομμάτων, ὁμιλεῖ καὶ λέγει ὁ σύγχρονος Στοχαστής μας κ. Χρῆστος Γιανναρᾶς, πὼς «πρόκειται γιὰ ἔγκλημα κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητος».

Χρῆστος Γιανναρᾶς: «Το πρόβλημά μας είναι πολιτικό, όχι οικονομικό
 (53.30) «…ἡ καταστροφὴ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, σημειώνει τὸ ἱστορικὸ τέλος … ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἐγκλήματα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος, τὸ ὅτι χάνεται ἡ ἐξοικείωση ἑνὸς Λαοῦ μὲ μία γλῶσσα ἡ ὁποία κατόρθωσε νὰ πεῖ τὰ πάντα!  Ὁ Χάιντεγκερ, σχετικὰ μὲ τὴ λέξη φιλοσοφία, λέγει: «δὲν πρέπει νὰ λέμε ὅτι ἡ φιλοσοφία εἶναι ἑλληνική. Τὸ σωστὸ εἶναι νὰ λέμε ὅτι ἡ Φιλοσοφία μιλάει Ἑλληνικά»!
Τὸ ξεχωριστὸ καὶ μοναδικὸ σ' αὐτὴ τὴν γλῶσσα, εἶναι ὅτι οἱ λέξεις ὁρίζουν τὰ πράγματα! Ἀπαντοῦν στὸ ἐρώτημα τὶ ἐστί;!

© Copyright Ἱστολογίου..
Ἐπιτρέπεται ἢ καὶ «ἐπιβάλλεται» ἡ περιορισμένη ἀντιγραφὴ
καὶ χρῆσις τῶν ἄρθρων τῆς παρούσης ἱστοσελίδος,
ὑπὸ τὴν ῥητὴν Ὑποχρέωσιν τοῦ ἐνεργοῦντος νὰ ἀναφέρῃ τὸν Συγγραφέα,
ὡς καὶ τὴν πηγὴν προελεύσεως, ὡς ὁ νόμος ὁρίζει.