Καλὴν Ἀνάστασιν, Καλὴ Λαμπρή !

Καλὴν Ἀνάστασιν, Καλὴ Λαμπρή,

Χριστὸς ἀνέστη !

    Εὔχομαι  σ’ ὅλους μας,  σ’ ὅλους τοὺς Ἕλληνες, τοὺς φύσει ἐνθέους Ἀνθρώπους ἐπί τῆς γῆς, Καλὴν Ἀνάστασιν καὶ Καλὴ Λαμπρή!

Ἔτσι καὶ μόνον ἔτσι, τότε καὶ μόνον τότε θὰ Ἀναστηθῇ ἡ Ἀνθρωπότης, διότι :

ἐξ Ἑλλάδος ἡ λύτρωσις !

       Ἡ Ἑλλὰς ἔδωσε καὶ δίδει τὰ Φῶτα τῆς Ἀληθείας καὶ τοῦ Πολιτισμοῦ της στὴν Ἀνθρωπότητα.

Ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἡ Δημιουργὸς τοῦ Πολιτισμοῦ τοῦ Πνεύματος τῆς Ἀληθείας καὶ συνεπῶς ἡ Ἑλλὰς εἶναι καὶ ἡ λυτρώνουσα Ἀρχή.

    Ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἡ πρακτικὴ Φιλοσοφία περὶ ποιητικοῦ Αἰτίου ἤτοι περὶ Ὄντος καὶ Γίγνεσθαι !

Κατ' ἀκολουθίαν ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἡ Ἠθικὴ ἀρχὴ τῆς Ἀνθρωπότητος διότι πρακτικὴ Φιλοσοφία, ἡ ἐν τῇ πράξει Φιλοσοφία, εἶναι ἡ ὄντως ἠθική, ἡ Ἠθική!

Αὐτό, τὸ τελευταῖο, δεικνύει ἐπακριβῶς τὶ λείπει ἀπὸ τὴν πλανητικὴ Ἀνθρωπότητα.

Ἡ Ἑλλὰς εἶναι τὸ Φῶς τῆς Ἀνθρωπότητος,

καθὼς ἐξέφερε καὶ ἐκφέρει τὸν Λόγον, τόσον ὡς Αἴτιον, ὅσον καὶ ὡς Ἀρχή!

Καὶ ἡ Ἀρχὴ αὐτὴ εἶναι τὸ Λαμπρίνον Κάλλος τῆς Ἀνθρωπότητος!

Εἶναι ὁ Λογος, (ἡ) ὁ Θεότης, ὡς ἀκριβῶς λέγει Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ὁ Ἴων τῶν πανσέπτων Μυστηρίων, ὁ Μέγιστος θεολόγος, ὁ μέγιστος τῶν Ἀνθρώπων, ὁ Ἕλλην, λέγων:

«Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος,

καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.

Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν.

πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν ὃ γέγονεν.

ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων.

καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.»

[Ἰωάν. 1.1-5.]

    Ἡ Ἀνάστασις καὶ ἡ Λαμπρὴ εἶναι Καταστάσεις ἐν τῇ φύσει τοῦ ἀτομικοῦ ὄντως Ὄντος, τοῦ Ἀνθρώπου, τοῦ «ἄνω θρώσκοντος»!  [Ἰδέ: «Τὶ εἶναι ἄνθρωπος;» εἰς «Τὸ στίγμα, ς, ἡμῶν καὶ τὸ Κάλεσμα τοῦ Λόγου».]

Εἶναι λοιπὸν Εὐθύνη, μέλημα καὶ Χρέος τοῦ Ἕλληνος, ἡ ἐπάνοδος ὄχι εἰς τὴν συνθήκην τοῦ Ὄντος, ἀλλὰ εἰς τὴν Συνείδησιν τοῦ Ὄντος.

    Ὅπως ἔχει πλέον καταδείξει ἡ Κβαντικὴ Φυσική, ἡ Φυσικὴ τοῦ μικροκόσμου, τοῦ Κόσμου σὲ ἀτομικὸ καὶ ὑποατομικὸ ἐπίπεδο, «ἡ φυσικὴ πραγματικότης εἶναι τὸ ἐνεργειακὸ ὁλόγραμμα ποὺ ἐπιβάλλει ὁ Παρατηρητὴς· ἡ θεϊκὴ Συνείδησις ἢ ἐπακριβῶς τὸ Πνεῦμα τῆς θεϊκῆς Συνειδήσεως.»

    Ἡ Φυσικὴ λοιπὸν τῆς σήμερον, παραπέμπει εὐθέως εἰς τὴν Ἀνάστασιν, «ἐφ' ὅσον καὶ ἐὰν», καὶ κατ' ἀκολουθίαν εἰς τὴν ἐκφορὰν τοῦ Φωτὸς τοῦ Ὄντος, τὸ ὁποῖον εἶναι τὸ Λαμπρίνον Κάλλος, ὡς τὸ ἔβλεπαν οἱ Μύστες εἴτε τοῦ Λόγου εἴτε τῶν Ἔργων ὡς Τέχνη καὶ Ἐπιστήμη.

    Ἐνδεικτικῶς καὶ μόνον, ὡς Μύστες τοῦ Λόγου ἀναφέρομεν τούς:  Ὀρφέα, Ὅμηρο, Πυθαγόρα, Παρμενίδη, Διοτίμα, Ἀσπασία, Σωκράτη, Πλάτωνα, Ἀριστοτέλη, Ἡράκλειτο, Θαλῆ, Λεύκιππο, Δημόκριτο, ….   Ἐπίκουρο, ….

    Μύστες τῶν Ἔργων ὡς Τέχνη, ἐνδεικτικῶς ἀναφέρομεν τούς: Φειδία, Πραξιτέλη, Ἰκτίνο, Καλλικράτη,  …., Ὀρφέα, Ὅμηρο, Σαπφώ, Εὐριπίδη, Αἰσχύλο, Ἀριστοφάνη, Πίνδαρο, Παρμενίδη, …

    Ὡς Μύστες τῆς Ἐπιστήμης ἀναφέρομεν τούς: Εὐκλείδη, Θαλῆ, Λεύκιπο, Δημόκριτο, Ἀρχιμήδη, Ἰκτίνο, Καλλικράτη, Ἀριστοτέλη, Ἀγλαονίκη, Ἀρίσταρχο, Θεανώ, Ἵππαρχο, Ἐρατοσθένη, Μέτωνα, Ποσειδώνιο, Κλαύδιο Πτολεμαῖο, Ἥρωνα, Ὑπατία ….  

Σημειώσεις:

    Οἱ ἑορτὲς τοῦ Χριστιανισμοῦ τῆς παρούσης περιόδου, αὐτὲς τῆς Ἀναστάσεως καὶ τῆς Λαμπρῆς, οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν μὲ τὸ «πάσχα».                             Ὡς μᾶς πληροφορεῖ ἡ «Βικιπαίδεια», ἡ διαδικτυακὴ ἐγκυκλοπαιδεία, ἀρχικῶς «τὸ πάσχα ἦταν ἡ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ ἰουδαϊσμοῦ».

Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὁ θεολόγος, χαρακτηριστικά γράφει: «… πάσχα, ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων.» [Ἰωάν. 6.4.]

    Λόγῳ τῆς σχέσεως τῶν πρώτων χριστιανῶν Ἑβραίων μὲ τὴν συναγωγή, διετηρήθη ἡ ἰουδαϊκὴ ἑορτὴ στοὺς χριστιανοὺς καἴτοι ὁ Χριστὸς ὄχι μόνον δὲν ἑόρτασε τὸ Ἰουδαϊκὸ πάσχα, ἀλλὰ τὸ ἀντικατέστησε μὲ τὸν «Μυστικὸ Δεῖπνο», τὴν ἀναίμακτον θυσίαν.

 Ὁ Χριστὸς ζητᾶ νὰ τηρῆται ἡ Νέα Διαθήκη, ἡ «καινή διαθήκη» (Κ.Δ.).

«... τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν. ... ... τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον...»  [Λουκᾶς 22.20 ]

Ἀντικαθιστᾶ λοιπὸν τὴν ἐπιβαλομένη ἐκ τοῦ Ἑβραϊκοῦ νόμου «αἱματίνη θυσία τοῦ ἀρνίου», «Νόμος τοῦ Πάσχα» [Π.Δ. Ἔξοδος ΙΒ.43], προσφέρων τὸ δικό Του αἷμα, εἰς λύτρωσιν «ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου» (τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου), ὡς λέγει ὁ Παῦλος.

«Χριστὸς ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα·» [Γαλάτ. 3.13]  

© Copyright Δ. Μαλασπίνας.

Ἐπιτρέπεται ἢ καὶ «ἐπιβάλλεται» ἡ περιορισμένη ἀντιγραφὴ

καὶ χρῆσις τῶν ἄρθρων τῆς παρούσης ἱστοσελίδος,

ὑπὸ τὴν ῥητὴν Ὑποχρέωσιν τοῦ ἐνεργοῦντος νὰ ἀναφέρῃ τὸν Συγγραφέα,

ὡς καὶ τὴν πηγὴν προελεύσεως, ὡς ὁ νόμος ὁρίζει.